Shakespeare’s koopman-van-Venetië is geen jood

 

 

Hatred of bankers is one of the world’s oldest and most dangerous prejudices

The Economist – January 7th 2012 | from the print edition

HURLING brickbats at bankers is a popular pastime. The “Occupy Wall Street” movement and its various offshoots complain that a malign 1%, many of them bankers, are ripping off the virtuous 99%. Hollywood has vilified financiers in “Wall Street”, “Wall Street 2”, “Too Big to Fail” and “Margin Call”. Mountains of books make the same point without using Michael Douglas.
Anger is understandable. The financial crisis of 2007-08 has produced the deepest recession since the 1930s. Most of the financiers at the heart of it have got off scot-free. The biggest banks are bigger than ever. Bonuses are flowing once again. The old saw about bankers—that they believe in capitalism when it comes to pocketing the profits and socialism when it comes to paying for the losses—is too true for comfort.
But is the backlash in danger of going too far? Could fair criticism warp into ugly prejudice? And could ugly prejudice produce prosperity-destroying policies? A glance at history suggests that we should be nervous.
Scorn for moneymen has a long pedigree. Jesus expelled the moneychangers from the Temple. Timothy tells us that “the love of money is the root of all evil.” Muhammad banned usury. The Jews referred to interest as neshek—a bite. The Catholic church banned it in 1311. Dante consigned moneylenders to the seventh circle of hell—the one also populated by the inhabitants of Sodom and “other practisers of unnatural vice”.
For centuries the hatred of moneylending—of money begetting more money—went hand in hand with a hatred of rootlessness. Cosmopolitan moneylenders were harder to tax than immobile landowners, governments grumbled. In a diatribe against the Rothschilds, Heinrich Heine, a German poet, fumed that money “is more fluid than water and less steady than air.”
This prejudice has proven dangerous. Without money to grease them, the wheels of commerce turn slowly or not at all. Civilisations that have eased the ban on moneylending have grown rich. Those that have retained it have stagnated. Northern Italy boomed in the 15th century when the Medicis and other banking families found ways to bend the rules. Economic leadership passed to Protestant Europe when Luther and Calvin made moneylending acceptable. As Europe pulled ahead, the usury-banning Islamic world remained mired in poverty. In 1000 western Europe’s share of global GDP was 11.1% compared with the Middle East’s 8.6%. By 1700 western Europe had a 13.5% share compared with the Middle East’s 3.4%.
The rise of banking has often been accompanied by a flowering of civilisation. Artists and academics railing against the “agents of the Apocalypse” might also learn from history. Great financial centres have often been great artistic centres—from Florence in the Renaissance to Amsterdam in the 17th century to London and New York today. Countries that have chased away the moneylenders have been artistic deserts. Where would New York’s SoHo be without Wall Street? Or the great American universities without the flow of gold into their coffers?
Prejudice against financiers can cause non-economic damage, too. Throughout history, moneylenders have been persecuted. Ethnic minorities—most obviously the Jews in Europe and America but also the Chinese in Asia—have clustered in the financial sector first because they were barred from more “respectable” pursuits and later because success begets success. At times, anti-banking prejudice has acquired a strong tinge of ethnic hatred.
In medieval Europe Jews were persecuted not only because they were not Christians but also because killing them was a quick way to expunge debts. Karl Marx, who came from a Jewish family, regarded Jews as the embodiments of capitalism who could only be rescued from their ancestral curse through revolution. The forgers of the “Protocols of the Learned Elders of Zion” wanted people to believe that Jewish financiers were engaged in a fiendish global conspiracy. Louis McFadden, the chairman of the United States House Committee on Banking and Currency in the 1930s, claimed that “the Gentiles have the slips of paper while the Jews have the lawful money.” The same canards have been used against Chinese minorities across Asia.
This is not to say that the Occupy protesters are guilty of ethnic prejudice: they belong to a class and a generation that is largely free from such vices. But demonisation can easily mutate into new forms. In the August issue of the Journal of Business Ethics one Clive Boddy argues that the financial sector has been taken over by psychopaths: “people who, perhaps due to physical factors to do with abnormal brain connectivity and chemistry”, lack a “conscience, have few emotions and display an inability to have any feelings of sympathy or empathy for other people”.

Caged emotions
Railing against the 1%—particularly when so many of them work for companies with names like Goldman Sachs and N.M. Rothschild—can unleash emotions that are difficult to cage. A survey in the Boston Review in 2009 found that 25% of non-Jewish Americans blamed Jews for the financial crisis, with a higher percentage among Democrats than Republicans. Ethnic hatreds are even rawer in parts of Asia. The Asian financial crisis of 1997-98 sparked murderous riots against rich Chinese in places such as Indonesia. Today, the combination of hard times and harsh rhetoric could also produce something nasty.
The crisis of 2008 showed that global finance requires tough medicine. Banks must be forced to hold bigger reserves. “Weapons of mass destruction” must be defused. The culture of short-term incentives needs to be revised. But demonising bankers will not solve these problems—and may well, if unchecked, bring a lot of ancient ugliness back to life.

http://www.economist.com/node/21542389

COMMENTS

Jerry Mager / Jan 11th 2012:

“I like not fair terms, and a villain’s mind” says Bassanio. What I found increasingly irritating re-reading this “The dangers of demonology” is the way in which the writer relates his/her arguments to jewishness and by implication to antisemitism. It is as if every time when one criticizes the way in which the Israeli government behaves towards the Palestinians or other neighbours one runs the risk of automatically being labeled, denounced, not to say demonized as an antisemite – which is odd considering the fact that Palestinians are semites too. As are all Arabs. Why this linking of unresponsible bankers, conniving politicians, marauding venture capitalists, thieving and defrauding financiers, to Jews and jewishness? Is it to stifle any criticism of this lot, to nip it in the bud, to intimidate into self-censorship?

What also strikes me is the leaving out of one of the most illuminating and illustrative examples of bigotry, prejudice, greed, racism, irresponsible gambling and unwarrant risk taking that could have come to the fore in an article like this. I refer, of course, to The “Merchant of Venice.” Reading and perusing this classic once again against the background of this so called “Financial Crisis” of ours, one comes to wonder who after all should be declared and appointed hero and who denounced as the real and intrinsic villain of this play. Did Antonio learn his lesson, did Shylock, or Bassanio? Not in the least so it seems. After all these centuries none of them seem to have changed a bit. They are still the same types of rascals – maybe even more depraved – up to misanthropical mischief and sour stupidities. But, the amounts of money they are gambling with nowadays are many times bigger and so is the havoc they wreak with their sociopathic tantrums. Even demonizing will not likely be inducive to a change for the better in their acts and attitudes, I fear. Maybe at last a real example should be set: no more bail outs by the tax payer, no more glib and slippery lawyers to their rescue. Have them cut and carved for their pounds of flesh (more or less a pound per person, and including the necessary bloodshed – lets allow anaesthesia though). As it happens three interim managers of Goldman Sachs (Messrs. Draghi, Papademos and Monti), were recently appointed (!) on key governmental positions in the ailing EMU. So far for democracy. The convoluted intertwining of politics and (financial) business seems at least as intimate as it was in the Venice of The Merchant. Maybe even more so nowadays. So what seems to be the problem after all?

 

 

Rusland biedt de EU een hogesnelheidsuitweg uit de crises, en Rome heeft met Virginia Raggi een primeuse

‘Kijk, zo iemand als de Deen Christian Friis Bach (Executive Secretary of the United Nations Economic Commission for Europe – UNECE), die kijkt tenminste verder dan degenen die we in de Nederlandse mainstream media te horen krijgen,’ zegt Ilham opgewekt. ‘Friis Bach is van mening dat een nauwer contact tussen de Europese Unie en de Euraziatische Economische Unie (de EEU) voor alle betrokken partijen profijtelijk zal zijn.’

Daan zegt grinnikend: ‘In Den Haag en Brussel en London zitten ze in kringetjes te miezemuizen over de eventuele rampen die een Brexit met zich zou brengen. Brexit of niet, het zal ons wat uitmaken. Wij hebben geen carrières in de Eurocarrousel. De belangen van de Europolitici liggen duidelijk elders dan die van Scandinaviërs. De Euro-pipo’s lopen aan de leiband van de USA, dus alles wat van elders komt, is slecht. Terwijl China en Rusland toch geen landjes zijn die je kunt negeren.’

‘De Italiaanse president Matteo Renzi probeert te redden wat er te redden valt na de zege van de 5 Sterren partij,’ zegt Ilham, ‘Renzi ziet de bui hangen en zoekt – althans zo op het oog – toenadering tot de club van Poetin en zijn Euro-aziatische Economische Unie (EEU). Een Brexit is hoe dan ook al een feit. Ook als het referendum straks uitwijst dat de Britten “in de EU willen blijven” zitten ze niet in de EU, omdat ze daar nooit echt in hebben gezeten. Italië en Denemarken, daar komen de interessante geluiden en initiatieven vandaan voor een nieuw Europa.’

‘Oostenrijk en Frankrijk laten gereserveerde geluiden horen over de verlenging van de economische santies tegen Rusland, ‘ merkt Daan op. ‘Terecht, want waarom zouden wij in de EU voor Amerika de kastanjes uit het vuur halen. Wat daar komen die sancties op neer, vanwege de Krim en de Oekraïne. Moet je eens zien hoe de EU-politici reageren wanneer de VS Venezuela straks binnenvallen, want daar zit en olie en als de Yanks denken dat ze die nodig hebben, gaan ze erop af. Dat is volgens mij een kwestie van tijd.’

Marieke valt handenklappend in: ‘Hear Hear! De 37 jarige advocate Virginia Raggi van de 5 Sterren , en de eerste vrouwelijke burgemeester van Rome, is uit ander hout gesneden dan een Geert Wilders of Marine le Pen. Toch lees ik in de Nederlandse kranten opnieuw niets anders dan wat Geert Wilders wel niet gaat doen na een Brexit. Hoe is het toch mogelijk? Kijken die krantenlui niet verder dan Washington, Den Haag en Brussel?’

Daan: ‘We komen de niet eens meer bij de digitale kranten van de Volkskrant en Trouw! Hoe vaak je ook een ‘nieuw wachtwoord’ instelt – reuze vervelend en tijdrovend – je komt er gewoon niet meer in. Dus de NRC is voorlopig onze enige Nederlandse krant. Goddank voor al die andere (buitenlandse) kranten!’

‘Volkskrant en Trouw krijgen een nieuwe site, ‘ meldt Marieke, ‘en de constructie daarvan duurt langer dan aanleg van de Zijde Route Spoorlijn langs de grens met Kazachstan!’

* VROLIJKHEID *

Ilham: ‘Virginia Raggi heeft Matteo Renzi ongetwijfeld een duw gegeven. Nu kijken wat Renzi ervan maakt. In ieder geval vind ik deze Deen Bach positiever dan die verschaalde neuzelaars met hun door Amerika verordonneerde sancties tegen Rusland en het kapittelen van de Turkse president Erdogan, terwijl ze de Israëlische politiek van onrechtmatig koloniseren van Palestijns land niet alleen vergoelijken maar zelfs stimuleren. Dat laatste hebben we uitgebreid gelezen in de NRC van zaterdag 18 juni 2016.‘

‘En meteen geluiden van anti-semitisme,’ zucht Marieke, ‘je kon er op wachten.’

‘Verschaalde politiek, door verschaalde carrière-politici,’ zegt Daan, ‘natuurlijk is de Russische site Sputnik International niet gespeend van vooringenomenheid ten aanzien van Vladimir Poetin en zijn politiek, maar als tegenwicht voor die eenzijdige doodgeslagen informatie die wij krijgen, vind ik het verfrissend. Net als Al Jazeera van Qatar trouwens. Wat daar op de site verschijnt, komt hier nooit of zelden in de krant. En omgekeerd, natuurlijk ook. De beide artikelen van Derk Stokmans en Leonie van Nierop waren een opkikker. Helaas niet qua onderwerp, maar door het feit dat de besproken zaken in een Nederlandse krant kwamen.’

Ilham: ‘De Chinezen Russen maken vaart. In mei 2015 tekenden Vladimir Putin en zijn Chinese evenknie Xi Jinping een gezamenlijk verklaring over samenwerking en coördinatie bij het uitbreiden van de EEC en het project van de Euraziatische Unie alsook de economische initiatieven met betrekking tot de Zijde Route. Straks doen ze in Brussel hun ogen open en blijken ze de trein weer eens te hebben gemist.’

 

LINKS:

https://en.wikipedia.org/wiki/Christian_Friis_Bach

http://www.nrc.nl/next/2016/06/18/asscher-liet-wet-overtreden-voor-aowers-in-bezet-16281044

http://www.nrc.nl/nieuws/2016/06/17/wat-gaat-er-mis-als-we-gewoon-blijven-betalen

‘Sputnik International’ (17.06.2016) – ‘A closer integration between the European Union and the Eurasian Economic Union is needed for development and peaceful coexistence of both blocs, Executive Secretary of the United Nations Economic Commission for Europe (UNECE) Christian Friis Bach told Sputnik.’

http://sputniknews.com/politics/20160617/1041541377/unece-urges-eu-eeu-integration.html

‘Sputnik International’ (23.06.2016): ‘Eurasian Economic Union (EEU) member states and China should gradually remove barriers to allow for cooperation on the Silk Road Economic Belt project, Russian President Vladimir Putin said.’

http://sputniknews.com/business/20160623/1041787133/putin-eeu-china-silk.html

‘Sputnik International’ (19.06.2016): ‘Rusland en Kazachstan bieden de door crises verlamde EU een Hoge Snelheidslijn uit de TTIP-ellende.’

‘On Friday Russian President Vladimir Putin, Italian Prime Minister Matteo Renzi and Kazakhstan’s President Nursultan Nazarbaev addressed a plenary session during the St. Petersburg International Economic Forum.

The session was focused on the theme, “Capitalizing on the New Global Economic Reality,” and Nazarbaev called on the EU to cooperate with the Eurasian Economic Union (EEU), which is currently comprised of Armenia, Belarus, Kazakhstan, Kyrgyzstan and Russia.’

http://sputniknews.com/world/20160619/1041593371/russia-kazakhstan-eurasian-economic-partnership.html

By Shaohua Yan / April 09, 2015 for The Diplomat

Why the ‘One Belt One Road’ Initiative Matters for the EU

China’s grand initiative represents all sorts of opportunities for Europe.

http://thediplomat.com/2015/04/why-the-one-belt-one-road-initiative-matters-for-the-eu/

 

Gepost op 06 juni 2016 op Nelpuntnl.nl door: Daan, Ilham, Marieke, Jerry Mager

 

 

 

 

 

Politieke propaganda, push & marketing met rampvlucht MH17

Oorspronkelijk gepost op 26 juli 2015 op Work In Progress

 

Politici lopen al sinds jaar en dag aan de leiband van de financiële poppenspelers en hebben de facto nog maar bitter weinig in de politieke melk te brokkelen. Zeker als het om grote internationale politiek gaat. Zij grijpen dan ook alles aan om de schijn van het tegendeel op te houden en een ramp als met de vlucht MH17 biedt een uitgelezen kans om met veel ketelmuziek te laten zien dat je als politicus er echt toe doet op het politieke wereldtoneel en bovendien over groot empathisch talent beschikt. Het mes snijdt aan twee kanten: je profileert jezelf als kampioen van Wereldorde en universele gerechtigheid, terwijl je de nabestaanden van de slachtoffers uitvoerig en luidkeels verzekert dat je het allemaal vooral voor hen doet. Of die nabestaanden daarvan zijn gediend, is even niet zo belangrijk. Vandaar dat ons waarschijnlijk de komende jaren in de maand juli steevast een poppenkasterij rondom de ramp van MH17 staat te wachten. Politici spinnen garen bij dergelijke publiciteit.
VVD-premier Mark Rutte wil met enkele collega’s een speciaal VN-tribunaal opgetuigd zien om de daders van de ramp te kunnen berechten. Morgen, 27 juli 2015, stemt de Veiligheidsraad over de vraag of ze Rutte en collega’s al dan niet hun zin zal geven.

Politici mogen doen alsof zij aan de touwtjes trekken, maar als puntje bij paaltje komt moeten zij dansen naar het pijpen van de pipo’s die over het grote geld gaan. Zo moest VVD-premier Mark Rutte onlangs nog een verkiezingsbelofte breken en toch met een financieel pakket ter ‘redding’ van Griekenland instemmen. Hij had daartoe ongetwijfeld de opdracht van hogerhand gekregen. De Grieken moesten weliswaar wreed worden afgeknepen, maar mochten net niet worden doodgewurgd. Uiteraard framet Rutte dit heel anders. Dat doet iedere politicus die druk de schijn ophoudt dat zij er terdege toe doet. Ze moeten hun bestaansrecht immers verdedigen en bij verkiezingen stemmen scoren omwille van de legitimiteit.
Alsof ze zich daaraan veel gelegen laten liggen. VVD’er Rutte speelde even mooi weer met het format van eerlijke politicus die ruiterlijk toegeeft een verkiezingsbelofte te moeten breken voor een hoger doel. Het is een PR-truc die helemaal bij deze tijd past: eerlijk toegeven dat je je woord breekt en dus nooit eerlijk bent geweest. De Kretenzer die beweert dat alle Kretenzers leugenaars zijn.

Mark Rutte steekt er bijna de Griekse premier Alex Tsipras mee naar de kroon, want die heeft een heus referendum voor de kat heur viool gehouden en negeert de uitslag straal, want anders knijpen de EU-bobo’s Griekenland de strot af. De murw gemangelde en afgeknepen Grieken krijgen ongenadig op hun lazer en het wordt ze genadeloos ingepeperd wie het in de EU voor het zeggen hebben. In deze politieke euro-klucht is het baas boven baas: wie kan er het meest cynisch uit de bus komen en toch als Redder des Volks en Vaderlands op het schild klauteren. Wereldwijd verdienen slimme PR- en PA-bureaus kapitalen met het verzinnen van frames die ons, het klootjesvolk, zand in de ogen moeten strooien. Op onze kosten vanzelfsprekend, want bijna al die peperdure volksverlakkers, zwendelaars en ladenlichters worden uit de publieke middelen betaald.

Die schijn ophouden van het als politicus dingen naar je hand kunnen zetten en je effectief doen gelden, gebeurt op diverse manieren. Een manier is via het binnenlands beleid. Hiermee kunnen politici ons nog terdege treiteren en venijnig sarren. Het overhoop halen en ontregelen van Nederland door dit sinistere coalitiekabinet van neoliberale VVD en nep-sociaaldemocratische PvdA is daar een heftig voorbeeld van.  Denk aan het vrijlaten van de tandartstarieven door VVDminister Edith Schippers. Die maatregel moest ze weliswaar terugdraaien, maar de geest was en is al uit de fles en vele tandartsen zinnen op grotere omzetten en hogere rendementen. Dat komt de relatie tandarts – patient niet ten goede.
Nu moet u bij de apotheker vaak 2 x 6 euro betalen wanneer u een (nieuw) medicijn op recept haalt. dat schijnt vroeger ook al zo geweest te zijn, maar nu moeten de apothekers dat ‘transparant’ declareren vandaar dat u apart wordt aangeslagen. Dat is op zich al onsympathiek (had die kosten gewoon stilletjes bij de prijs geteld, zoals voorheen), maar daarbij komt dat niemand – ook vele apothekers zelf niet – precies meer weet wanneer u de 6,95 (keer 2) wel/niet moet betalen, dus hatsjeeee, sla maar aan. Alles ten dienste van de kostenverlaging, zo kraaien de politici, die met hun maatregelen vaak het tegenovergstelde effect bewerkstelligen en de maatschappelijke sfeer bederven.

Of wij als maatschappij iets wijzer worden van deze politieke kippendrift, valt helemaal te bezien. Op vele gebieden zullen de politieke tovenaarsleerlingen beleid bekokstoven dat beschouwd vanuit het belang van de gewone Nederlander averechts werkt. Degenen die vet soppen van het afbreken van zoveel mogelijk beschermende instituties, zijn de globale sprinkhanen (zie Menno Tamminga, over de uitverkoop van Nederland). Daar identificeren tegenwoordige politieke beunhazen zich steeds sterker mee. De sneue PvdA’ers bieden als handlangers van de VVD neoliberalen in dit collaboratie-kabinet nog de meest desillusionerende aanblik: compleet van god en iedereen los, stuurloos dobberend in het kielzog van de VVD. De Rijksvolksverlakkers (uitgebreide PR-staffen en dure spin doctors) doen er alles aan om al het goede dat ons gewordt op conto van hun broodheren te schrijven, terwijl de narigheid en ellende die ons ten deel vallen op rekening van externe krachten worden geboekt.

Een tweede manier om als politicus de schijn op te houden dat je onmisbaar bent, is door het stellen van onmogelijke doelen en die doelen op te pompen tot zaken waar het voortbestaan van de mensheid mee is gemoeid: molshopen worden opgepompt en uitvergroot tot bergen. Het voor de rechter willen slepen van de schuldigen aan MH17 is zo’n daaps doel, net als eisen dat de Grieken hun schulden tot-op-de-laatste-cent-en-meer terugbetalen. Onrealistische en onhaalbare doelstellingen die desniettemin met een tenenkrommende rabiaatheid worden gesteld en onder oorverdovende ketelmuziek uitgevent. In naam van de Gerechtigheid, de Beschaving, de Democratie en de Wereldvrede. Politici paraderen ermee als potsierlijke patjepeeërs over het plankier van de podia waarin de EU, het project Europa, voorziet. We zitten met die overbetaalde praalhansen en paljassen opgescheept, dat wel. We kiezen ze nota bene zelf.  

De eis van VVD-premier Rutte en kornuitjes om via een VN-tribunaal de berechting van de onverlaten die het neerhalen van MH17 op hun geweten hebben af te dwingen, is weliswaar zinloos, maar klinkt zeer sympathiek, rechtschapen en is honderdentwintig karaat politiek correct. De kans op succes is weliswaar minimaal – hoogstwaarschijnlijk werkt deze aanpak contraproductief voor alle betrokkenen – maar de politicus profileert zich als kampioen van de Gerechtigheid. In Trouw zet advocaat Bob van der Goen nog eens op een rijtje waarom het hoogst onwaarschijnlijk is dat er daders van de euveldaad voor het gerecht gebracht zullen worden. Doe het de nabestaan­den niet aan! Er zijn grenzen aan wat je als politicus met mensen kunt uithalen om jezelf te promoten en te pushen.

Behalve dat politici zich met dergelijke tactieken profileren als nuttig en zelfs onmisbaar, bewerkstelligen zij er een voor hen minstens net zo belangrijk neveneffect mee: ze leiden met alle apekool, kabaal en kul de aandacht af van de werkelijke vraagstukken waarmee zij zich bezig dienen te houden.

In relatie tot de vliegramp in de Oekraïne klinkt de dringende vraag: waarom bestaan er op deze aarde plekken als de Oekraïne waar niet meer overheen kan worden gevlogen zonder het risico te worden neergeschoten door louche lieden die beschikken over gesofistikeerde wapens waarmee dat mogelijk is. In verband met Griekenland is de prangende vraag natuurlijk die naar het voortbestaan van de euro. Is dat zinvol, wenselijk, profijtelijk dat de euro gehandhaafd wordt? Wie spinnen er het meeste garen bij dat deze onzalige munt blijft voortbestaan? Waarom hebben politici tegen beter weten in de euro ooit ingevoerd? Hebben ze hun oren laten hangen naar de financiële poppenspelers en onze belangen willens en wetens verkwanseld?

Deze vragen worden niet gesteld. In plaats daarvan wordt er stampij gegenereerd over een VN-tribunaal voor (Russische) schurken en hun handlangers die in de naar democratie dorstende Oekraïne allerlei onzedelijke praktijken bedrijven, en wordt geen middel onbeproefd gelaten om de Grieken als corrupte profiteurs en bedriegers neer te zetten die hun gerechte straf niet mogen ontlopen. Voor het gemak wordt in Griekenland de democratie opzij geschoven en de uitslag van het Griekse referendum op 5 juli jongstleden door de EU-bobo’s ongeldig verklaard.

Het eventueel berechten van een als schuldige aangemerkte persoon voor het neerhalen van MH17 zal natuurlijk helemaal niemendal helpen om herhaling te voorkomen. Politici zouden zich dag en nacht dienen in te spannen met het ervoor ijveren dat zulke gebieden als de Oekraïne worden genormaliseerd, zodat er geen onfrisse types meer rondsjouwen met allerlei onzalig wapentuig.

Is het niet van de zotten dat we het tegenovergestelde doen? We passen ons aan de criminelen aan!

In Elseviers weekblad van 18 juli meldt Eric Vrijsen: “In februari viel op een congres in Montreal het besluit om alle veiligheidsinformatie over kwalijke regimes en burgeroorlogen te bundelen in een Global Aeronautical Distress and Safety System (GADSS).” We intensiveren Big Brother, geven geheime diensten meer bevoegdheden om ons af te luisteren en brengen steeds meer gebieden in kaart waarover je maar liever niet moet vliegen om niet het risico te lopen te worden neergehaald met een geavanceerde raket. In plaats dat we onze politici dag en nacht op de huid zitten om ze ervoor te zorgen dat die zich maximaal inspannen voor het normaliseren van dergelijke gebieden.
Alle politieke en diplomatieke inspanningen zouden daar op gericht moeten zijn. Een dergelijke ambitie hoort honderd-procent-plus bij het politieke metier, daartoe worden politici door ons gekozen: om de wereldvrede te bevorderen en te bewaren. Maar, dat mogen de politici – indien ze de vereiste kwaliteiten al in huis hebben – vast niet van de financiële bobo’s die immers goudgeld verdienen aan de wapenhandel en het duur verzekeren van vliegtuigen en passagiers die vanwege diezelfde wapens steeds meer en steeds grotere risico’s lopen. 

Bij het artikel van Vrijsen in de Elsevier is een kaartje gevoegd waarop de ‘gevaarlijke gebieden’ staan aangegeven. Dat zijn er maar liefst twaalf, en dan hebben we het over gigantische gebieden. Vrijsen: “Het betreft hier een enorm oppervlak. Wie weleens naar Zuid-Afrika is gevlogen en onderweg het schermpje van de vluchtroute in de gaten hield, moet dat zijn opgevallen: twee uur lang hang je boven Sudan en Zuid-Sudan.”

We zijn zelf verantwoordelijk voor onze veiligheid, want, zegt Vrijsen: “Als reiziger kun je op de ICAO-website de ‘Conflict Zone Information Repository’ raadplegen. Je kunt bijvoorbeeld constateren dat Amerikaanse vliegmaatschappijen op last van luchtvaartautoriteit FAA in Washington boven grote delen van Afghanistan nooit lager mogen vliegen dan 26.000 voet (bijna 8 kilometer) en dat de Franse autoriteiten het luchtruim boven Syrië taboe verklaarden voor Franse verkeerstoestellen.

Maar eerst moet je aanvinken dat je ICAO niet aansprakelijk stelt als het onverhoopt misgaat op een plek waar de International Civil Aviation Organisation het niet had voorspeld. Dat voelt dan weer onbehaaglijk. Enfin, je begint je reis in elk geval met het gedocumenteerde idee dat allerlei instanties de risico’s in kaart brengen.

Belangrijker voor je gemoedsrust is de wetenschap dat jouw toestel niet zomaar over een burgeroorlog zal vliegen. Waarom niet? Complotdenkers roepen altijd dat luchtvaartmaatschappijen zo beknibbelen op brandstofkosten dat ze liever risico’s nemen dan omwegen maken. Dat is onzin. Geen luchtvaartmaatschappij ter wereld waagt zich in riskant luchtruim. Het is een industrie met veiligheidsbesef en verantwoordelijkheidsgevoel.”

Die laatste zin is natuurlijk pure ironie. Of zou Vrijsen schnabbelen als lobbyist voor de commerciële luchtvaart?

Nog even en je kunt op deze planeet nergens meer veilig overheen en naartoe vliegen. Dat slikken we als vanzelfsprekend, in plaats van onze politici dringend aan te spreken op hun laksheid en falen die bizarre situatie ten goede te veranderen. Ze hebben anders de mond vol van globalisatie, maar over de globalisatie van onze veiligheid reppen ze niet. Het luidkeels roepen om een VN-show is veel makkelijker. De politiek onmacht rondom MH17 is een zoveelste bewijs dat politici niets wezenlijks meer hebben in te brengen. Wij laten ons als kinderen bij de neus nemen en aanvaarden deze bizarre omstandigheden als een natuurverschijnsel. Net zoals de financiële crises inmiddels als natuurfenomeen worden geaccepteerd. Wat moet je trouwens anders? De financiële bobo’s zullen de touwtjes niet meer uit handen geven en wij blijven toch op politieke poseurs stemmen. We kunnen er bijna vergif op nemen dat de Veiligheidsraad op 27 juli het plan voor een VN-tribunaal zal afstemmen. Putin zou een veto uitspreken en in de toekomst vaker dwarsliggen en dat zullen de leden van de raad vast niet willen. Afstemmen zal de betreffende politici dan weer in de gelegenheid stellen een heilige verontwaardigen te showen, waarna de hele affaire als een nachtkaars zal doven.
Tot volgend jaar juli, natuurlijk. Dan wordt deze naargeestige poppenkasterij ongetwijfeld wederom uitgevoerd en zal MH17 opnieuw worden uitgebaat voor politiek gewin. Bestaat de euro in de huidige vorm dan nog, is Griekenland er nog bij en is de Oekraïne een nieuwe kolonie van de EU? Wie kan dat voorspellen?

Het incident met vlucht MH17 in de Oekraïne en de politieke poppenkasterij eromheen, is extra naargeestig in verband met de machinaties van de EU-poppenspelers en het Brusselse drammen om dit rijke gebied (bodemschatten, landbouwgronden en strategische waarde) dat aan Rusland grenst, onder de hegemonie te brengen van de poenpipo’s die inmiddels de hele EU bestieren. Een economische kolonisatie, waartegen Rusland zich alleszins begrijpelijk te weer stelt. Tenslotte hebben ze daar hun eigen profiteurs-establishment, graaiende oligarchen en corrupte nomenklatoera. De onze kunnen ze daarom missen als kiespijn.

De Oekraïners die dolgraag tot de EU schijnen te willen toetreden, zouden dit doel nastreven vanuit een nobel verlangen naar vrijheid en democratie. Intussen hebben ze het lot van de Grieken in geuren en kleuren kunnen aanschouwen. Maar misschien dat ze de duimschroeven en zweep van de neoliberale marktfundamentalisten verkiezen boven de knoet van Putin? Wie zal het zeggen. Weinigen van ons weten werkelijk hoe het er in die negorijen aan toe gaat. Net zo min als de meeste Oekraïners een zuiver beeld zullen hebben van het EU-paradijs waarnaar ze schijnen te hunkeren.

In dit bestek is het leerzaam om in de Groene Amsterdammer van 16 juli te lezen hoe Roemenië sinds zijn toetreden tot de EU in 2007 door de sprinkhanen wordt leeggehaald. De verdringing van Roemeense boeren doordat hun grond door Westerse multinationals wordt opgekocht, brengt onder andere een migratie van Roemenen naar West-Europa op gang.

Waarom zouden Putin en zijn kornuitjes de Westerse sprinkhanen vrij spel geven in de Oekraïne terwijl er zo veel Russische graaiers zijn die het net zo goed of wellicht zelfs beter kunnen? Zulke aspecten spelen mee in alle fasen van de MH17-farce, maar blijven in de berichtgeving ongenoemd. Daarin gaat het over de tsunami’s aan knuffels ter nagedachtenis aan de slachtoffers van MH17, over menselijke resten die in bomen hangen, over wrede krijgsheren die het bergen van die resten bemoeilijken en over onze rechtschapen politici die exhibitionistisch in de schijnwerpers van de publiciteit tandakken als onverschrokken kampioenen van de Gerechtigheid en Democratie.

Van de week hoorde ik iemand nota bene beweren: “Rutte wil Putin zo sarren met dat tribunaal, dat Putin de gaskraan afknijpt, zodat VVD’er Henk Kamp in het algemeen belang in Noord-Nederland naar schaliegas kan laten boren. Door de NAM-sprinkhaan.” Dit is natuurlijk borrelpraat. Bovendien hebben de Groningers inmiddels strafadvocaat Gerard Spong in de arm genomen en die is zelfs voor de Staat der Nederlanden niet bang. Dus als Rutte en zijn maatjes het te bont maken en niet nauwkeurig op hun tellen passen, verzeilen ze geheid in Siberië.

Links en literatuur:

Bob van der Groen: Onderzoek naar ramp MH17 is een farce / Trouw 16/07/2015 http://www.trouw.nl/tr/nl/31523/Vliegtuigcrash-Oekraine/article/detail/4101997/2015/07/16/Onderzoek-naar-ramp-MH17-is-een-farce.dhtml

NRC 4 juli 2015: Strafrechtexperts: VN-tribunaal voor MH17 heel slecht idee http://www.nrc.nl/nieuws/2015/07/04/strafrechtexperts-vn-tribunaal-voor-mh17-heel-slecht-idee/

Erik Vrijzen: Vliegen na MH17: waarom ook u weer nietsvermoedend instapt / Elsevier nummer 29, 18 juli 2015 http://www.elsevier.nl/Nederland/achtergrond/2015/7/Vliegen-na-MH17-waarom-ook-u-weer-nietsvermoedend-aan-boord-gaat-2657311W/

Hans Wetzels: Roemenië wordt leeggehaald. Landbouwgrond te koop / De Groene Amsterdammer nummer 29, 16 juli 2015 – voor 5 euro is de Groene in pdf neer te laden van de site. https://www.groene.nl/2015/29

De gretigheid van de EU-bobo’s om ook de Oekraïne onder hun hegemonie te brengen, wordt ondermeer verduidelijkt door hetgeen Wetzels op bladzijde 18 schrijft : “Volgens een rapport van de Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN (FAO) zijn het juist de landen in Centraal- en Oost-Europa die, samen met een aantal ex-sovjetstaten, in de toekomst een cruciale rol zullen spelen in de mondiale voedselproductie.” De sprinkhanen zijn ongetwijfeld nog beter geïnformeerd omtrent potentiële prooien en de buit die voor hen wereldwijd te halen valt, ondermeer middels de juridische kaders en legale constructies van “Het Project Europa”.

Menno Tamminga: Uitverkoop bedrijven is afgang Nederland / NRC 25 juli 2015 http://digitaleeditie.nrc.nl/digitaleeditie/NH/2015/6/20150725___/3_02/index.html

“Nederland is nu echt in de uitverkoop. Twee weken geleden bleek dat minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem (PvdA) het staatsbezit in verzekeraar Vivat (voorheen Reaal) voor 1 euro verkoopt aan het hier onbekende bedrijf Anbang, een Chinese verzekeraar. Afgelopen week meldde het door verliezen gevelde bouwbedrijf Ballast Nedam dat een hier onbekend concern uit Turkije, Renaissance Construction, een overnamebod van 30 miljoen euro doet. Het bod lag onder de beurskoers, die vervolgens daalde. Voor Nederland is deze uitverkoop een afgang. Bouwen en infrastructuurprojecten uitvoeren is Hollands glorie. En verzekereren zit Nederland zowat in het DNA: we verzekeraren ons graag en veel en al dat premiegeld dat we storten vertaalt zich in grote verzekeraars (NN, Aegon) en nog grotere pensioenfondsen.

Het gekke is: politiek gesproken is er meer opwinding over het derde steunpakket voor Griekenland dan over dat ECB-beleid van ultralage rente. Onze bijdrage aan de Griekse steun is zo’n 5 miljard euro. De krankzinnig lage rente kost ons een paar miljard euro extra pensioenpremie. Jaarlijks.”

 

Wie een Russische beer wil slaan, neme een gróóte stok mee, maar honing is beter

door Jerry Mager
gepost op nelpuntnl.nl 2014 september 14 – 19

Do not be brave at a bear, be brave with a bear (i.e. in bear’s presence; cf. it’s one thing to flourish and another to fight) – Russisch spreekwoord

Bij de meeste Westerse media moet je nu niet wezen of te rade gaan voor deugdelijke informatie en zinnige duiding over samenhangen tussen Vladimir Putin, de Krim, de Oekraïne, Amerika, MH17, de EU en de NAVO. Onlangs las ik twee artikelen die temidden van de eentonige en eenzijdige kleurloze kakofonie weldadig aandoen (vreemd, in deze context: weldadig …. ). Ze zijn van de hand van Anatol Lieven (New York Review of Books, 05 juni 2014) en John Mearsheimer (Foreign Affairs, sept./oktober 2014). Beide opstellen zijn op de respectieve sites vrij toegankelijk. Bij Mearsheimer lees ik ook voor het eerst een verwijzing naar de Cuba-crisis in 1962: “Did Cuba have the right to form a military alliance with the Soviet Union during the Cold War? The United States certainly did not think so, and the Russians think the same way about Ukraine joining the West.”

 

 

 

 

 

 

Toch vreemd dat al die schreeuwlelijken dit akkevietje vergeten lijken te zijn. Ik kan me die spanning nog heel goed herinneren. Wat zou Chrutchov doen toen Kennedy hem sommeerde de schepen met Russische raketten voor Cuba rechtsomkeert te laten maken? Wij zagen die Russische schepen, op zwart-wit tv. Misschien zaten wij er nu niet, indien Nikita destijds had doorgezet. Hoe kon die Russische boer ook maar een seconde denken dat de VS een Russische raketbasis in hun achtertuin zouden tolereren? Nu doen de VS en EU bijna precies hetzelfde als Chrutchov toen probeerde. Stel je voor: een NAVO vloot in Sebastopol in het Zuidpuntje van de Krim, een ketting van starwarraketinstallaties langs Ruslands Westgrens (Estland en Letland grenzen pal aan Rusland) en als room op de taart het Anglo-Saksische bankiersconglomeraat onder dekmantel van de EU, als roofzuchtige sprinkhanen er pal achteraan en op het vinkentouw. Met Democratie en Vrije Markt hoog in het vaandel. Ja, kameraad Putin heeft een gaatje in zijn hoofd! Come on, get real folks! De EU-mafia alleen is al bijna erger dan die raketinstallaties voor Cuba uit 1962.

John Mearsheimer legt de schuld voor deze crisis onomwonden bij het Westen. Hij kwalificeert deze soap als geopolitiek voor nuldejaars leerlingen van het BLO: ‘In essence, the two sides have been operating with different playbooks: Putin and his compatriots have been thinking and acting according to realist dictates, whereas their Western counterparts have been adhering to liberal ideas about international politics. The result is that the United States and its allies unknowingly provoked a major crisis over Ukraine.’ Met name zulke woordjes als ‘unknowingly’ zijn veelzeggend, dodelijk bijna (hoe zou ‘unintentionally’ het hier trouwens doen?). Je kunt als commentator maar beter voorzichtig zijn, want wie weet. Nietwaar?

Anatol Lieven is omzichtiger, bijna impliciet, als het om de schuldvraag gaat, maar laat ‘ons’ geen enkele illusie wat betreft ‘onze’ ambities over federalisatie van de Oekraïne en uitbreiding van de EU-NAVO oostwaarts: “Critics of federalization say that it would allow Russia to block Ukrainian moves toward NATO and the EU. What is surely apparent, however, is that Moscow and its allies in Ukraine have already done this. The goal of the West must be to get all the opposing forces in Ukraine off the streets and back within a legitimate democratic process that is recognized by a majority of Ukrainians, and that will allow the possibility of economic and political reforms by democratic means. Time is short.”

Te bedenken dat nota bene Schotland volop bezig is zich los te wrikken uit het Verenigd Koninkrijk (the UK). Is het niet vandaag dan toch waarschijnlijk overmorgen. Tenzij … Hoeveel subsidiariteit gooit men bij het brouwsel om een passabel etiket te wrochten? Hoe benoemen we dit, welke kant gaat dit op: regionalisme of nationalisme of anders? Waarom de Schotten (en bijvoorbeeld de Catalanen) wel en de Oekraïners en andere etnieën in die regio niet? Wiens belangen prevaleren? Die van Washington, Brussel, de ongrijpbare globaal opererende giga-banken en andere mondiale mega financiële spelers zonder geografisch thuisland, die de touwtjes werkelijk in handen hebben?

‘Lijmen/Het been’
De betogen van Lieven en Mearsheimer liggen zo voor de hand, zijn dermate evident, redelijk en logisch, dat ze slechts de vraag die je bekruipt bij het lezen en aanhoren van al die hitsige Jandoedels die er met de blanke sabel op af willen om Putin een poepie te laten ruiken, onbedwingbaar versterken: of we toch niet door een stel arrogante zelfingenomen halve zolen geregeerd worden en wie het op de redacties van al die deftige kranten en chique opiniebladen in hemelsnaam voor het zeggen hebben? Boorman en Laarmans uit Willem Elsschots ‘Lijmen/Het been’ lijken weer helemaal in business, maar dan in nog gehaaider en gewiekster versies. Een onafhankelijke pers bestaat niet, maar er bestaan toch nog grenzen tussen gekleurd nieuws en schaamteloze opportunistische volksverlakkerij?

Nogmaals John Mearsheimer: “The United States needs Russia’s assistance to withdraw U.S. equipment from Afghanistan through Russian territory, reach a nuclear agreement with Iran, and stabilize the situation in Syria. In fact, Moscow has helped Washington on all three of these issues in the past; in the summer of 2013, it was Putin who pulled Obama’s chestnuts out of the fire by forging the deal under which Syria agreed to relinquish its chemical weapons, thereby avoiding the U.S. military strike that Obama had threatened. The United States will also someday need Russia’s help containing a rising China. Current U.S. policy, however, is only driving Moscow and Beijing closer together.”

MH17 als reddingsboei
Ik ben absoluut niet cynisch – integendeel zelfs – als ik beweer dat de ramp met vlucht MH17 de plukharende politieke pubers tot reddingsboei kan dienen: de ramp is namelijk wrang genoeg een geluk bij een ongeluk. Als de betreffende politici tenminste bij zinnen komen. Deze ellendige gebeurtenis dwingt de diverse partijen immers tot samenwerking, want niemand wil als gevoelloze barbaar op het wereldtoneel aan de kaak gesteld worden. Nou ja: bijna niemand dan. Er blijken helaas altijd gestoorde geesten die juist dát als hun handelsmerk lijken te beschouwen. Extreem pathologisch narcistisch exhibitionisme met een ongezonde scheut sadisme. Hoogst infantiel, intens kwaadaardig, buitengewoon boosaardig en absoluut niet gezellig meer! 

Het onderzoek naar de oorzaken en het bergen van lichamen wordt vóór op de krantenpagina’s gehouden. Er hoeft maar een schot gelost te worden of we lezen: terroristen bemoeilijken ….., partij X of Y frustreert het onderzoek en de berging, en vul maar in. Iedereen probeert iedereen voortdurend de zwarte piet toe te spelen. We krijgen per metaaldeeltje te horen, hoe zwaar, waar en hoe en waarschijnlijk van wie afkomstig. De aantallen reddingswerkers worden opgeschaald of, vanwege oplopende spanningen ter plekke, juist verminderd en hele afdelingen van de politie danken hun voortbestaan en promoties aan deze gebeurtenis. De schermutselingen in die regio zijn nu onherroepelijk geframed vanuit MH17. Dat schuift andere aspecten weleens naar de achtergrond – en dit is bijna een understatement. Het gaat echter nadrukkelijk om een humanitaire aktie. De dappere democratische en volstrekt onpartijdige media worden niet moe ons dat in te peperen.

Dat ons nu reeds wordt ingehamerd dat het onderzoek inzake MH17 vermoedelijk lang zal duren, kan er volgens mij alleen maar op duiden dat achter de schermen al druk wordt gemarchandeerd en gesjacherd, want elke partij zal proberen er een slaatje uit te slaan. De media zeker niet uitgezonderd. Ik mag in een boon veranderen indien intussen niet al peperdure Public Affairs- & Reclame-bureaus de regie hebben overgenomen. Iedere partij kan er met minimaal gezichtverlies en maximale (morele) winst uitspringen. Wellicht wordt er nog een Nobelprijsje of wat tegenaan gegooid (Vladimir Putin en Angela Merkel staan hoog genoteerd. Obama schijnt zijn Nobelprijs al via e-Bay verpatst te hebben …) en moet er nog een geschikte zondebok worden gevangen, gehersenspoeld, gechanteerd en klaargestoomd om straks als schuldige aan den volke te worden getoond en publiekelijk aan het hout gespijkerd. Losers genoeg op deze wereld. Dus dat gaat vast ook lukken. Na enige tijd verdwijnt die figuur geruisloos uit beeld, krijgt wellicht zelfs een andere identiteit en een baantje. Andere scenario’s blijven intussen denkbaar.

De echte belangen waarom het gaat, hebben weinig met ons, de Oekraïeners, de Russen of gewone Amerikanen van doen. Die belangen liggen hoogstwaarschijnlijk op het gebied van gaswinning en -leveranties, delfstoffen, kernverdragen, wapenproducties en wie weet, misschien zelfs biologische ongein (ebola-virus en anti-virus, wie zal het zeggen) en natuurlijk afspraken over grenzen en te respecteren invloedsferen. Ik ben niet zo hovaardig mij te verbeelden dat ik de gecombineerde geheime diensten en denktanks van de diverse spelers in macabre, morbide, creativeit kan overtreffen als het om te dolle doemscenario’s en absoluut absurde apocalypsen gaat. In ieder geval zal Putin, door ervaring wijs geworden, zeer waarschijnlijk niet alleen met plechtige afspraken en schone beloften genoegen nemen, maar keiharde garanties willen. Het wordt er dus niet makkelijker op. Was dat nou nodig? Welke risico’s lopen en nemen die politieke praatjesmakers, potsierlijke pipo’s en platte paljassen nou zelf?

cynisme?
Ongetwijfeld veel cynisme, want het gaat om grote belangen van machtige spelers. Wij zijn slechts klootjesvolk dat dankbaar en blij mag gaan stemmen om de show te legitimeren. Ik heb Slavoj Žižeks opstel Barbarism with a Human Face nogeens gelezen en ik benijd de Oekraïners (en ons) niet. Wat moeten zij? Wat kunnen wij, ingezetenen van ‘het project Europa’ doen om hen eventueel te helpen? Wij weten intussen niet beter of we leven in de meest benijdenswaardige welvarende democratie op deze planeet. Hebben wij wel zo’n dringende behoefte aan nieuwe EU-/NAVO-leden die ons straks gaan vertellen, uitleggen en aantonen dat we ons moedwillig laten bedotten, bestelen en beliegen? Dat is geen prettig vooruitzicht en toch is dat het waar Žižek zowel ons als de Oekraïners voor waarschuwt.

Willen wij straks wel in de spiegel kijken die zij ons vermoedelijk gaan voorhouden, wanneer ze eenmaal ‘bij ons horen’? Ze zijn tenslotte niet voor niets op de Maidan gesneuveld. Lees zijn essay zelf. Ik citeer daaruit als smaakmaker hieronder enkele passages.

uit: Barbarism with a human face
“Putin’s foreign policy is a clear continuation of the tsarist-Stalinist line. After the Russian Revolution, according to Putin, the Bolsheviks did serious damage to Russia’s interests: ‘The Bolsheviks, for a number of reasons – may God judge them – added large sections of the historical south of Russia to the Republic of Ukraine. This was done with no consideration for the ethnic make-up of the population, and today these areas form the south-east of Ukraine.’ ….. …..

The events in Ukraine – the massive protests that toppled Yanukovich and his gang – should be understood as a defence against the dark legacy resuscitated by Putin. The protests were triggered by the Ukrainian government’s decision to prioritise good relations with Russia over the integration of Ukraine into the European Union. Predictably, many anti-imperialist leftists reacted to the news by patronising the Ukrainians: how deluded they are still to idealise Europe, not to be able to see that joining the EU would just make Ukraine an economic colony of Western Europe, sooner or later to go the same way as Greece. In fact, Ukrainians are far from blind about the reality of the EU. They are fully aware of its troubles and disparities: their message is simply that their own situation is much worse. Europe may have problems, but they are a rich man’s problems. ….. ……

Some political commentators claim that the EU hasn’t given Ukraine enough support in its conflict with Russia, that the EU response to the Russian occupation and annexation of Crimea was half-hearted. But there is another kind of support which has been even more conspicuously absent: the proposal of any feasible strategy for breaking the deadlock. Europe will be in no position to offer such a strategy until it renews its pledge to the emancipatory core of its history. Only by leaving behind the decaying corpse of the old Europe can we keep the European legacy of égaliberté alive. It is not the Ukrainians who should learn from Europe: Europe has to learn to live up to the dream that motivated the protesters on the Maidan. The lesson that frightened liberals should learn is that only a more radical left can save what is worth saving in the liberal legacy today.” [mijn cursivering en accentuering; jm]

ga alsjeblieft op je reclame lijken!
Daar komt Žižeks boodschap op neer: ga lijken op de reclame die je – als Vrije Westen, EU, vrije-markt-paradijs en Democratie – van en voor jezelf maakt. Anders kun je beter je wervende reclameboodschappen achterwege laten of drastisch bijstellen en realistisch worden.

Wat betreft het ‘project Europa’: begin met de afschaffing van dat kostenverslindende en symbolisch averechts werkende maandelijkse verhuiscircus tussen Brussel en Straatsburg. Duitsland en Frankrijk zijn toch echt niet meer met elkaar in oorlog?

Wat de democratie in Nederland aangaat: of wij nu kijken naar de Algemene Beschouwingen van de Tweede Kamer in september, of naar de zoveelste Parlementaire Enquête over de zoveelste maatschappelijke megafraude en/of bestuurlijke miskleun: het maakt helemaal geen verschil meer. Ooit instituten van de democratie, zijn ze inmiddels uitgehold en verworden tot lege rituelen die nu eenmaal bij het etiket, het ‘keurmerk’, Democratie horen. Hoe spannend ‘de media’ en ‘de deskundologen’ het ook proberen voor te stellen (vooral geframed als ultieme feesten der Democratie), ze zijn boring, in turbo speak: boeien! Die misselijke prijsjes – voor de ‘beste debater’ en de beste-weet-ik-niet-wat – zijn de insults die bovenop de injuries worden gestapeld; het format van de spelletjeshow, om tenminste nog wat kijkers te lijmen en wie weet, om politici te promoten? Het klootjesvolk krijgt pontificaal de middelvinger. Want, wij hebben als klootjesvolk immers weinig tot niemendal in te brengen, behalve misschien diegenen die (bewust) stemmen in de richting die toch al voor ons lijkt te zijn uitgestippeld en bepaald. Hooguit zij, kunnnen misschien nog enigszins de illusie koesteren dat ze meeregeren en meebeslissen, maar ook voor hen is deze ontwikkeling natuurlijk de dood in de pot.

Op welke politieke partij zou je in Nederland momenteel moeten stemmen om veranderingen te bewerkstelligen? Alles hobbelt, suddert en sukkelt mee, weet van voren niet of ‘ie van achteren leeft, bewijst knikkebollend, kwekkend en kakelend vrome lippendienst aan weet-ik-wat, maar is alleen gefocust op de plucheplek, die eigen baan-met-nog-vettere-vooruitzichten, de EU-vleespotten van Brussel voor zichzelf (die witte raaf daargelaten). Wij maken het nota bene real time mee met deze bizarre regeringscoalitie van ‘sociaaldemocraten’ en neoliberalen. Me dunkt, dit is niet bepaald het voorland dat die boze luitjes daar op de Maidan voor ogen staat.

ook eskimo’s willen ijskasten
Trouwens, ik vind het ook geen fijn idee dat Putin en eventuele andere deugnieten weer eens hebben kunnen zien wat een kwaliteit er aan onze kant achter de knoppen zit. De hele mikmak met de broek op de enkels. Da’s bijna een uitnodiging tot avontuurlijke experimenten. Door grote overmacht (nu nog wel) kun je die lust tot avontuur hopelijk nog binnen de perken houden, maar toch, het is geen rustgevend gevoel. Hoe zeer ‘onze’ kranten ook het tegendeel beweren.

De Chinezen, Indiërs of Russen zullen heus niet onder de indruk zijn van het feit dat politicus X de hoofdprijs van Oeteldonk heeft gekregen en politicus Y de laatste ronde haalde van het spelletjesprogramma vul-maar-in en dat staatsman Z bij ieder prestigieus praatprogramma aanschuift om sappige snedigheden te spuien. Zij beoordelen: hoe presteren die politieke leiders in de praktijk en onder stress, hoe goed kennen ze de geschiedenis, hoe scherpzinnig zijn ze in het inschatten van situaties, hoe knap kunnen ze improviseren aan de hand van gezonde empathie en intelligentie en hoe deugdelijk zijn ze op de lange baan. Dat zijn een paar kwaliteiten die we graag bij onze politici zien. Vooral Chinezen schijnen goed te zijn in het lange-baan-werk, die kijken niet op een eeuw.

Wij hebben nota bene een premier die zich laat voorstaan op het niet-hebben van een visie. Dat was al evident, maar de man gaat er nog prat op ook en wrijft het ons in. Tenslotte leven we in een Democratie. Wat is het? Is het een briljant improviseur, die vanuit een diepe wijsheid en grote kennis van zaken, ad hoc de schitterendste (en duurzame, toekomstbestendige!) oplossingen uit de mouw schudt, of is het een zeer sociaalvaardige poseur en begaafde, gewiekste manipulator, die bewijst ijskasten aan eskimo’s te kunnen verkopen? Wat zegt het over ‘s-mans mede- en tegenspelers? Hoe staan ‘onze media’ hierin? En wijzelf? Willen we graag massaal bij de neus worden genomen? Dat scheelt wel een hoop denkwerk, da’s waar. Tragisch dat eskimo’s steeds meer om ijskasten verlegen zitten, vanwege de globale opwarming, dus zo’n grote kunst is het slijten van ijskasten op de Pool nu ook weer niet.

“…. some have greatness thrust upon them.”
Een ambitieuze clown lijkt zich al warm te lopen om straks het stokje over te nemen, want als het pipo Y. lukt als conferencier en buutredenaar dan moet ik het toch zeker ook kunnen, zal de redenering zijn. Af en toe gooit ‘ie in de media een balletje op. In een normale wereld zou je schouderophalend zeggen: de stakker, hij zit in het verkeerde toneelstuk en ook nog eens in de verkeerde rol. Ooit wordt zo’n gesjochte gup wel wakker. Maar helaas, we leven in te dolle tijden en een nar of nitwit kan onverhoeds op de troon terecht komen. Klaar ben je. Je zou bijna gaan wensen dat de Chinezen Nederland opkochten. Dan ging in ieder geval onze keuken er tenminste op vooruit.

Intussen worden wij, het klootjesvolk, zoet gehouden met foto’s van mannen in camouflage tenue die knuffels omhoog steken, van omgewoelde akkers waaruit stukken metaal lijken te spruiten, en wat al niet meer. Wie die mannen zijn en waar die foto’s zijn geschoten? Zitten er archiefbeelden tussen, is er gephotoshopped, beide, meer en anders? Joost mag het weten. De bekokstoofde deals hoeven natuurlijk niet per se in het belang van onze planeet uit te pakken. But, who cares? Morgen is immers weer voetbal op tv en een nieuw Euro-songfestival! 

man van 5 miljard
De verwarring waarin menige Nederlandse commentator-analist blijkbaar verkeert, vond ik geïllustreerd en bevestigd in de column van Trouw-columnist Rob de Wijk (Trouw 12 09 14): “Veel en hard schreeuwen zonder stok achter de deur. “ De Wijk noemt Teddy Roosevelt een van zijn grote inspirators: “Speak softly, and carry a big stick’ was het adagium van de Amerikaanse president Theodore Roosevelt. In 1901 wist hij al dat politiek geschreeuw, zonder dat daar echte macht achter schuilt, gedoemd is te mislukken, zeker als te laat tot actie wordt overgegaan. Roosevelts inzicht is altijd richtinggevend voor mijn denken geweest, maar is dat niet voor het overgrote deel van de bevolking en de politiek.”

De Wijk verwijt de VS en EU geen grote stok achter de deur te hebben: “Veel geschreeuw zonder een stok achter de deur speelt ook bij de Oekraïne-crisis. De crisis was vermoedelijk niet ontstaan als Europese landen hun defensie op orde hadden gehad en politiek meer eensgezind waren zodat ze geloofwaardig met sancties konden dreigen. Er is geen big stick, maar wel een hoop geschreeuw.” De aap komt echter snel uit de mouw als De Wijk toch terzake geraakt: “Het komt nu gelukkig allemaal goed omdat de Navo-lidstaten zich tijdens de top hebben verplicht te streven naar een defensiebegroting van 2 procent van het BBP. Premier Rutte heeft ook Nederland hiertoe verplicht. Dit betekent dus dat er niet 100 miljoen euro, maar ruim 5 miljard euro bij de defensiebegroting komt. Toch?” Aha, meneer De Wijk wil gewoon 5 miljard euro naar defensie. Als we defensie maar spekken, dan kunnen we de wereld weer aan en Putin terug in zijn hok commanderen. Dat De Wijk dit zelf gelukkig niet helemaal gelooft, blijkt echter rap uit een volgende passage. Wat hij namelijk echt als big stick beschouwt, blijkt goed en gedegen onderwijs en niet primair defensie. Defensie is zijn broodheer, daar lobbyt De Wijk voor: “Want de big stick, echte kennis over djihadisme, crisisbeheersing en internationale betrekkingen, en de behoefte zich in de tegenstander te verdiepen ontbreken goeddeels.” Hier is geen speld tussen te krijgen. Dit ben ik helemaal met de heer De Wijk eens. Die 5 miljard euro moeten dus naar degelijk en effectief onderwijs en zeker niet naar defensie. Helaas. Dat had natuurlijk al veertig jaar terug en veertig jaar lang gemoeten, dan hadden we nu waarschijnlijk minder van die gevaarlijke simpele schreeuwlelijken op belangrijke en vitale posten zitten.

Oeteldonk
Behalve aan Theodore Roosevelt bekent De Wijk zich schatplichtig aan D66-voorman Pechtold en dat is toch het zekerste bewijs dat De Wijk het Noorden even compleet kwijt is. Want, wie beweert met serieuze zaken in de weer te zijn, heeft namelijk niks en niemendal bij meneer Pechtold te zoeken. Diens club D66 heeft nota bene als onderdeel van ‘de loyale oppositie’ zojuist de gedeelde hoofdprijs van een carnavalsvereniging uit Oeteldonk gekregen – de Prinsjesprijs. Aláááf en Hollekiedééé´….

Noch Anatol Lieven, noch John Mearsheimer, wekken ook maar de geringste indruk in de waan te verkeren dat het Nederlandse Oeteldonk het epi-centrum van de wereldpolitiek zou zijn. Hou dus op met de krakkemikkige clownerie en het nutteloze Putin-bashing, ga echt aan het werk en probeer liefst zo snel mogelijk het schuurtje weer fatsoenlijk bij het huisje te krijgen.

LEZEN

John Mearsheimer: Why the Ukraine Crisis Is the West’s Fault. The Liberal Delusions That Provoked Putin http://www.foreignaffairs.com/articles/141769/john-j-mearsheimer/why-the-ukraine-crisis-is-the-wests-fault

Anatol Lieven: Ukraine—The Way Out http://www.nybooks.com/blogs/nyrblog/2014/may/05/ukraine-only-way-to-peace/

Cubacrisis 1962 > USSR – USA http://nl.wikipedia.org/wiki/Cubacrisis

Slavoj Žižek (2014): Barbarism with a Human Face in de London Review of Books – Vol. 36 No. 9 · 8 May 2014 vrij toegankelijk op de site http://www.lrb.co.uk/v36/n09/slavoj-zizek/barbarism-with-a-human-face / Van dit essay verscheen een Nederlandse vertaling in de Groene Amsterdammer van 11.06.2014, nr. 24

* Japhy Wilson and Erik Swyngedouw, editors (2014): The Post-Political and Its Discontents. Spaces of Depoliticisation, Spectres of Radical Politics / Edinburgh: University Press / ISBN: 978 0 7486 8297 3 (hardback) ; ISBN: 978 0 7486 8298 0 (webready PDF); hierin (vooralsnog) vooral: H.1 (25-47) – Mike Raco: The Post-Politics of Sustainability Planning: Privatisation and the Demise of Democratic Government; H.4 (86-108) – Nic. Van Puymbroeck & Stijn Oosterlynck: Opening Up the Post-Political Condition: Multiculturalism and the Matrix of Depoliticisation; H.10 (208-228) – Hans-Martin Jaeger: Neither Cosmopolitanism nor Multipolarity: The Political Beyond Global Governmentality; H.11 (244-260) – Alex Loftus: Against a Speculative Leftism; (299-312) – Erik Swyngedouw & Japhy Wilson: There Is No Alternative

Voor het conventionele verhaal over politieke partijen – ietwat saai en ouderwets: Robin T. Petitt (2014): Contemporary Party Politics / London, New York: Palgrave Macmillan / ISBN: 978-0-230-23780-3

Rob de Wijk http://www.trouw.nl/tr/nl/6844/Rob-de-Wijk/article/detail/3746648/2014/09/12/Veel-en-hard-schreeuwen-zonder-stok-achter-de-deur.dhtml

Prinsjesprijs http://prinsjesfestival.nl/evenementen/prinsjesprijs/

links >   Work In Progress    Münchhausen

 

 

Is de ZZP’er/flexwerker de held van de toekomst of de sneue loser die zich moet laten foppen en piepelen?

deze blog stond op Cato Senator / G. Buyters
14 november 2013

Het aantal ZZP’ers in Nederland neemt hand over hand toe. Zijn zij de paria’s van de moderne economie, de wegwerpwerknemers, of zijn ze de glanzende voorhoede van een nieuwe werkende klasse? Is iedere ZZP’er dat vrijwillig, of hebben velen zich het etiket laten opdringen en zouden ze liever terug willen naar een vaste baan, indien daartoe de mogelijkheid werd geboden? Vakbondsmanager Linde Gonggrijp stelt de werknemer met een vaste baan als loonslaaf tegenover de flexwerker als vrije ondernemer. Zij heeft het over ‘duurzame flexibiliteit’, whatever that may be.
Met vrijwillig ZZP’er-schap is niets mis, maar het de voorkeur geven aan werken met een vast arbeidscontract hoeft daarom niet denigrerend weggezet te worden. Het gaat erom dat wij zelf kunnen kiezen of we vast dan wel los werk willen of niet. Keuzemogelijkheid, dát is emancipatie. Dat er niet flexibel op je pensioen wordt gekort, dát is veiligheid. Hieronder twee zienswijzen over ZZP’er-schap en de rol en functie van een vakbond in dit kader: Linde Gonggrijp (Directeur FNV Zelfstandigen) en Jerry Mager

# # # #

Linde Gonggrijp; directeur FNV Zelfstandigen, belangenbehartiger van en voor zzp’ers – Opinie TROUW 09/11/2013, 12:00

Ingekort en bewerkt – zie Trouw voor originele versie

Onder de Haagse polderstolp wordt nog steeds geredeneerd in traditionele werkgevers/werknemersverhoudingen. Het lijkt alsof Nederland maar twee soorten mensen kent: werknemers met een baan, en werkgevers die mensen in dienst nemen. Zo blijft de realiteit op een fors deel van de arbeidsmarkt consequent buiten beeld. Want hoeveel mensen hébben nog een vaste baan? En hoe zal dat over tien jaar zijn?

De honderdduizenden zzp’ers kennen deze nieuwe realiteit al. Die horen en lezen met verbazing de verhalen in de media over de onderhandelingen in politiek Den Haag over de aanpassing van het pensioenstelsel, van de WW en het ontslagrecht. Deze verhalen gaan niet over hen. Zelfstandigen bouwen geen pensioen op en beroepen zich niet op werkloosheid- of ontslagrechten. … …. ….

Beide, werkgevers én vakbonden, zien de groei van het aantal zelfstandigen als een ondermijning van het reguliere systeem van arbeidsverhoudingen – waar zij juist hun positie aan ontlenen. En zolang de overheid de financiering van de sociale zekerheid via lasten op vaste arbeid laat lopen, vormt de groei van het aantal zelfstandigen een bedreiging voor het voortbestaan van dat systeem.

groeiend aantal ZZP’ers
Tien jaar geleden had nog 75 procent van de werkenden een vast contract, nu is dat nog maar 69 procent.  …..
Econoom Alfred Kleinknecht pleitte in een paginagroot interview (Economie, 6 november) voor meer vaste banen, zelfs voor de terugkeer van de ‘baan voor het leven’. Dat zal niet gebeuren.
Het is een misverstand te denken dat alleen vast werk goed werk kan zijn. Dat ontkent de keuze van honderdduizenden mensen die hun werk op een andere manier inrichten, op basis van vakmanschap en een eigen risicoprofiel, met individuele vrijheid en met zelfontplooiing.

‘flexibiliteit’ als de norm?
…. De arbeidsmarkt in onze open economie kan niet worden dichtgeregeld met beschermingsconstructies voor vaste banen. Wat we wél kunnen doen is investeren in flexibiliteit.
Door al die mensen die flexibel werken meer mogelijkheden te geven om doelen te realiseren die nu alleen bereikbaar zijn met een vaste baan; denk aan pensioen en hypotheek.

Flexibiliteit moet juist het uitgangspunt zijn voor elk nieuw beleid voor de arbeidsmarkt. Hervorming van de arbeidsmarkt bereik je door te zorgen voor zo min mogelijk belemmeringen voor een overgang van de éne arbeidsverhouding naar de andere. Dat verkleint ook de kans op excessen, gedwongen ‘zelfstandigheid’ en andere schijnconstructies.

duurzame flexibiliteit?
Ik zie de opkomst en de groei van het aantal zelfstandigen als een emancipatiebeweging van zelfbewuste mensen die gekozen hebben voor vrijheid en zelfstandigheid en tegen het werknemerschap, in plaats van als een maatschappelijke ontwikkeling die moet worden tegengegaan.
Wie de arbeidsmarkt wil hervormen moet juist investeren in deze groep. Je kunt ‘flex’ ook omarmen door de belofte uit het ‘herfstakkoord’ waar te maken om snel iets te doen aan het opzetten van een pensioenvoorziening voor zelfstandigen. Dan toont de politiek visie en wordt er een echte stap vooruit gezet naar een duurzame flexibele arbeidsmarkt. …..
Het wordt tijd om de werkelijke situatie op de arbeidsmarkt onder ogen te zien en te investeren in duurzame flexibiliteit.

Zie Trouw 09.11.2013 voor de originele versie

reactie van Jerry Mager (12/11/2013)

Veel zzp’ers zullen mw. Gonggrijp vermoedelijk als een buitenaards wezen beschouwen. Wie en wat is zij? Een zzp’er die zich voor een flexibele klus aan het FNV verhuurt? Wat is dat FNV waar zij voor werkt? In ieder geval geen traditionele vakbond, lees ik uit wat zij schrijft. De vakbond-van-de-toekomst? Wat voor rechtsvorm heeft dat FNV Zelfstandigen waarvan zij directeur is? Is het een beursgenoteerde toko die winstgericht is? Mogelijk, misschien, maar dat zou ik graag willen weten.

Met flexibiliteit is niks mis, met onzekerheid en risico evenmin, maar onveiligheid en gevaar zijn natuurlijk heel andere zaken. Iemand die op de beurs speculeert, neemt bewust risico, met haar eigen geld vanzelfsprekend. Iemand wiens pensioen stelselmatig wordt gekort omdat anderen met haar geld ongelukkig op de beurs opereren, die zit in een ander verhaal. Die wordt haars ondanks aan gevaar blootgesteld. Mw. Gonggrijp lijkt zelfvervullende profetie te bedrijven vanuit flexfundamentalisme.

Net zoals álles-markt of álles-overheid karikaturale gedrochten zijn en nooit werken, zo is álles-flex dat ook: het vernietigt namelijk de keuzemogelijkheid. Keuze vereist verscheidenheid. Als iedereen verplicht flexwerker is, is flex de norm, want er is niets anders. Flexwerken kan aantrekkelijk worden, door onveiligheid en gevaar om te zetten in kans en uitdaging. Dáár hebben we dan een overheid voor nodig, nationaal en super-nationaal. Op dat niveau opereren ook de échte vakbonden.

Jerry Mager (11/11/2013)

Een pensioenvoorziening voor zelfstandigen lijkt me een positief idee. Maar ‘duurzaam flexibel’ klinkt weer als een oxymoron. Mw. Gonggrijp lijkt het ondernemerschap-met-eigen-risicoprofiel te willen onderbrengen bij de vaste-baan-noemer. Met iemand die vrijwillig zzp’er is geworden, is niets aan de hand, maar gedwongen zzp’er ….? Waarom zou flexibiliteit in een vaste baan niet kunnen? Afwisselend werk, job enrichment? Wat is daar mis mee? Schep een level playing field en laat kiezen.

Stopping by Woods ….

The woods are lovely, dark, and deep,
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep, And miles to go before I sleep.

Robert Frost, “Stopping by Woods on a Snowy Evening”

* * *

Cold hearted orb that rules the night,
Removes the colours from our sight
Red is grey, and yellow white
But we decide which is right.
And which is an illusion.

Pinprick holes in a colourless sky,
Let incipient figures of light pass by,
The mighty light of ten thousand suns,
Challanges infinity and is soon gone.

Night time, to some, a brief interlude,
To others, the fear of solititude.
Brave Helios, wake up your steeds,
Bring us the warmth the countryside needs.

The Day Begins  (Moody Blues)